Oculus, Yusuf Sevinçli’nin Galerie des Filles du Calvaire’de açtığı ikinci solo sergisidir. Sevinçli’yi Parizyen sanat severlere tanıtan 2013 yılındaki Post sergisinden bu yana beş yıl geçmiş, bu beş yıl süresince Sevinçli, görüşüne giren aynı siyah ışığın, dünyanın neresinde olursa olsun izini sürmekten vazgeçmemiştir. Beş yıl önce kendisini, ilk fotoğraf kitabının da ismi olan Good Dog olarak tanıtmıştır. Kitabın en unutulmaz yanlarından birisi de Sevinçli’nin karanlıktaki ustalarından birine olan sadakatine işareten bir köpek imgesidir; Daïdo Moriyama’ya: her yeri koklayan, tekinsiz arka sokakları dolaşan, gezgin, önerilmeyen her yeri arayan fotoğraf sanatçısı.
Sergilenen 46 karede; araştırmak ile var olan, gezgin pozisyonunu ilan eden, asla sabit olmayan safkan bir köpek manifestosu görürüz. Sevinçli’nin koşmaya devam etme sebebinin belli bir adı yoktur, bir şeyden kaçmak hareketi kendi başına yeterlidir. Bir araya getirildiğinde, 46 kare bir seyir jurnalinden çok, daima hareket halindeki bir otoportre gibidir. Sevinçli’nin işleri kolaylıkla onları üreten hareket ile karıştırılabilir. Geçtiğimiz beş yıl içinde değişen de bu olmuştur: seyahatleri hiç olmadığı kadar artmışken, yolculuğu iki türlü bir birlikte yaşamaya koşullanmıştır. Bunların ilki, tekerrür eden gökyüzünde uçan kuşlar imgesiyle; bilinçli karışıklık, kaos etkisi, duygu dalgalanmalarıdır. İkinci algı ise karşılaşılan ya da fotoğraflanacak imge ile çarpışarak ondan cevap almak ümidindeki bakıştır. Yoğun izlenmeyi kesinlikle hak eden bu cevap, mimarların okülüse verdiği anlamı izleyene hatırlatır: ardını görmemizi sağlayan, duvardaki o delik.