Yeşim Akdeniz'in Bu Konuda Konuşamayız ile birlikte Modern Bir Misericord Serisi'nden iki eseri Kunstverein Bremerhaven'da 'Invitation to Love' sergisi kapsamında sergileniyor.
Sanatta ve bireysel sanatçılarda birçok sanatsal sorular, motifler ve olgular tekrar tekrar yüzeye çıkar. Bu bazen kasıtlı ve direkt amaçlanıp, bazen de kasıtsız ve bilinçdışı, bir desen veya el yazısı gibi ortaya çıkar. Sanatçı ikilisi FORT'un eserlerindeki özellikler, ikilinin hareketleri ve sergileri hep çift motif ve alanlar, bulanık ve geçici olaylar veya yüzen eşitlikler içermektedir.
'Invitation to Love', FORT'un küratöryel bir takım olarak çalıştığı ilk sergi olmakla beraber öznel dostlarından ve tanınan sanatçılardan bir eser seçkisi sunuyor. Sergi, adını aynı isimli bir diziden alıyor; David Lynch'in 1990'larda kült statüsüne ulaşan dizisi Twin Speaks'in içinde yer alan, başrollerini ikizlerin oynadığı, bir dizi içinde başka bir pembe dizi.
Fakat 'Invitation to Love' David Lynch'e ve dizilerine bir hayranlık göstergesi olmakla birlikte, bu ortak sergi projesine katılan sanatçılara saygı ve sevgi dolu bir davet aynı zamanda. Seçilen eserler açıkça ve mecazi olarak sevgiyi, ilüzyonü, birlikteliği ve her şeyin arasında olan üstü kapalı ilişkiyle ilgileniyor ve hissettiriyor. Eserler aynı zamanda birbirleriyle ilişki kurup izleyici aralarında bağlantılar kurmaya ve olası anlamlar bulmaya davet ediyor. Sebastian Jefford’un büyük anahtarları Buried Earth Motors, gerek iç dünyamız, gerek yabancılar, gerekse Christoph Blawert’ın içlerinde bir anahtar deliğinin ge yer aldığı küçük resimleri gibi kapı ve geçitleri açmada yardımcı oluyorlar. Yeşim Akdeniz'in resminde sandalyeler birbirleriyle enteresan bir ilişki içine girip, alışılmamış yedekler gibi, sürreal bir psikogram tasvir ediyorlar. Aynı zamanda Anna Jandt'ın True False and Random isimli yerleştirmesinde boş sandalyeler yertutucu işlevi görüyorlar fakat bu sefer bir ‘speed-dating’ ortamındaymış gibi, duygusal öğelerin çözünebilirliğine dair oluşan ilüzyonun bir bilmece gibi üç masaya dağılmış bir şekildeler. Her masada biri gerçek diğeri de yapay iki gül duruyor ve Lynch'in pembe dizisindeki gibi aldatıcı bir biçimde aynılar. Kopyalama ve ilişkiler serginin içinde dönüp duruyorlar fakat hiç bir zaman tekrar edilmiyorlar ve aynı değiller. Bağlantılı olsalar da eserler kendi başlarına duruyorlar.
Küratör | FORT