Kusursuz Gün: Ali Emir Tapan
Galerist, Ali Emir Tapan'in 'Kusursuz Gün / Perfect Day' başlıklı kişisel sergine 22 Şubat - 23 Mart tarihleri arasında ev sahipliği yapıyor. Küratörlüğünü Haluk Akakçe’nin üstlendiği sergide sanatçının son iki senede ürettiği fotoğraf ve video çalışmalarının yanı sıra heykel ve desenleri de yer alıyor. Sanatçı, Galerist'teki ilk kişisel sergisinde geçici bir kusursuzluk anı fikrine odaklanıyor.
Defalarca şiddetli ısıya maruz bırakılarak üretilen cam heykeller, asit ile aynalara çizilmiş haritalar, kaza geçirmiş arabalar, kurşun delikleriyle oluşturulmuş desenler; hepsi de şiddetin izlerini taşıyan farklı hikayeleriyle karşımıza çıkıyor. Tapan, sergide eserlerin yapım sürecindeki şiddet ve sonucunda ortaya çıkan zerafet nesnelerini izleyiciye sunuyor.
Tüm bu zerafet objeleri, güzelliğin gerçekliği ele geçirdiği bir anın yansımaları olarak bir yandan kusursuz gün fikrini tekrar tanımlarken bir yandan da sanatçının Lou Reed’in aynı isimli şarkı sözlerinde bulduğu yapay kusursuzluk fikrine göndermede bulunuyor. Eserleri fiziksel hayatı, mistik ve şiirsel bir varoluş formuna dönüştüren temsiller içeriyor.
Darbe ve vahşetin bir nevi samimiyet biçimi olduğu bir dünya kurgulayan sanatçı, eserlerini bu dünyadan çekerek bir yalnızlık anında donduruyor. “Prova / Rehearsal” isimli video çalışması da bu an’a tanıklık ederken, sayısız martı adeta hayali bir kreşendonun bekleyişi içerisinde, tekinsiz bir akvaryumda nedeni belli olmayan bir prova yapıyor.
Eserler, kendi aralarında bir kulaktan kulağa oyunu oynarcasına, Tapan’ın başlangıç fikrinin değişik temsilleri olarak vücut buluyor. Üretim sürecinin fenomenolojik doğası sanatçının işin üretiminde başladığı temel fikrin gelişmesine ve dönüşmesine izin verirken diğer yandan elde edilen objelerin süreçten bağımsız olarak var olabilmelerine izin veriyor.
Sanatçı; eserlerine sabit bir gerçeklik algısı empoze etmeden, tam anlamıyla bir kusursuzluk tanımı yapmadan, seçilmiş belirsizliğin içerisinde bir nevi mizahi duruş sergiliyor. Kusursuzluk anının bir aydınlanma mı yoksa bir dönüşüm anının sonucu mu olduğu konusunda izleyiciyi kendi algısıyla başbaşa bırakıyor.
